ساختمان دانشکده های پردیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

خدمات:
خدمات مهندسی مرحله اول و دوم و سوم
وضیت:
در دست طراحی
مشخصات:
طرح پردیس دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی، با هدف تجمیع و یکپارچه سازی کلیه کاربری های دانشگاه شامل دانشکده ها، آزمایشگاه ها، حوزه های پژوهشی، خدماتی، رفاهی و فضای سبز در یک مجموعه دانشگاهی، مطالعه و ارائه شده است موقعیت شهری و جغرافیایی این طرح، اراضی به مساحت تقریبی 120،000 متر مربع واقع منطقه 1 شهر تهران، ولنجک، جنب بیمارستان آیت اله طالقانی و محدود به خیابانهای اعرابی و کودکیار و بلوار دانشجو، می باشد. با این تواصیف، دسترسی اصلی این اراضی از بلوار دانشجو و دسترسی های فرعی آن از خیابان اعرابی و خیابان کودکیار است. برای این طرح سه فاز عملیاتی توسعه شامل، فاز اول اصلاح اراضی موجود و در دست استفاده دانشگاه علومپزشکی و طراحی و ساخت کاربریهای اراضی غربی سایت موجود، فاز دوم طراحی و ساخت اراضی جنوبی سایت موجود و فاز سوم طراحی و ساخت اراضی شمالی سایت موجود، پیش بینی شده است. براساس مطالعات و برنامه ریزی صورت گرفته، 6 دانشکده پیراپزشکی، پرستاری و مامایی، آموزش پزشکی، توانبخشی، طب سنتی و ایمنی و سلامت به انضمام کابری های پژوهشی، آزمایشگاهی، خدماتی و رفاهی با زیربنای تقریبی 220 هزار مترمربع، در این اراضی جانمایی و تعریف شده است.با توجه به محدودیت مساحت اراضی و شیب زیاد زمین در سایت پردیس، فضاهای عمومی و سبز مرتبط با کاربریهای آموزشی و اداری وخدماتی، با الهام از حیاط ها و گودال باغچه های ایرانی خلق و طراحی شده است .این امر علاوه بر ایجاد سطوح عملکردی گسترده، به ایجاد زیبایی بصری توام با فضاهای باز و بسته و فضاهای سبز کمک شایانی خواهد کرد. در این طرح، کاربریهای عمومی، رفاهی، خدماتی، پارکینگها، کتابخانه، آمفی تئاتر، سالنهای غذاخوری و مسجد در محوطه و با ترازبندی و ارتباطات عمومی و افقی خاص تعریف و طراحی شده است. همچنین با توجه به کمبود فضاهای پارکینگ دراطراف اراضی و منطقه، در اراضی پردیس حدود 1000 محل پارک پیش بینی شده و از مسیرهای محوطه اصلی فقط برای عبورعابر پیاده و ماشینهای اورژانس استفاده می شود استفاده از استراتژی تماس به خاک در یک اقلیم خاص، به عواملی وابسته است از جمله نیاز ساختمان به گرمایش و سرمایش. تفاوت دما بین زمین و هوا و میزان رطوبت در تابستان که ممکن است بالقوه در تعرق دخالت کند. بنابراین چنانچه در موقعیت ساختمان شرایط مناسبی مهیا باشد، میتوان میزان مصرف انرژی برای گرم کردن فضا را، با استفاده از استراتژی تماس با خاک کاهش داد. در این طرح باتوجه به سرد و کوهستانی بودن منطقه، سعی در برقراری حداکثری تماس به خاک بوده است. در مناطق مرطوب به دلیل با بالا بودن سطح آبهای زیرزمینی و نیاز به برقراری جریان هوا ساختمان ها فاقد زیرزمین می باشند. اما در مناطق سرد و کوهستانی و یا گرم و خشک ایران، پیش بینی فضاهای زیرزمینی، راهکار مناسبی جهت کاهش هزینه و مصرف انرژی جهت گرمایش و سرمایش تا حدود هشتاد درصد نسبت به ساختمانهای متعارف است. در این طرح نیز، کوشش شده از این استراتژی در خلق و طراحی فضاهای زیرزمینی بهره مند شویم.